23 Şubat 2012

Yapraklar dans eder uyanamadığım akşamlarda. Yağmur uzun uzun yağar. Suya sarılan düş akıp gider geçmişe. Ben hiçbirini göremem. Kim anlar benim şeytan uçurtmasıyla kaçtığımı. Öylece gökyüzünde savrulurken yerçekimli bir karga çekiverir beni aşağıya. Uyanırım.
İçime özenle yerleştirilmiş bir intihar mektubudur ruhum. Hayatın neresinden dönülse kardır yazıyo sonunda. Ölmeden önce yağmurun altında bu şarkı da kızılderililer gibi dans edicem sonrada cennete gidicem. Kayıp bir cenneti düşleyenler aptal görünebilir, asla başka bir dünyayı aramaya yeltenmeyenlere. Yarabbim kamaşıyorum.
Kumbaramı açtım. İçinde güzel bir bahçeden çaldığım yaz akşamları vardı. Kokladım. Aldım serptim her bir yere. Mutlu oldum.

2 yorum:

oyumben dedi ki...

Kumbara açmak insanı hayat bağlar. Birikimlerin değerlendirilme vakti geldi işte. :)

Unknown dedi ki...

birikimlerimi de biriktirsem sonra bütün birikmişleri bir kerede değerlendirsem nasıl olur ki:)