ne dedim ben

  Uykumun gelmeye başladığı şu saatlerde hiç uyumak istemiyorum. Böylece zamanı yavaşlatmış olurum sanıyorum. Tabiki yanılıyorum. Uykumun içine eden rüyalarımla bu aralar küsüz. Rüyamda, gördüğüm rüyaları kimi gördüysem ona anlatıyorum. Evet rüyamda da rüya görüyorum. ( anlatması bile ne kadar zor ) Mesela dün geceki rüyam şöyleydi : 'Kuzenim yeni bir eve taşınıyor. Evi geziyorum. Bütün odalar salona açılıyor ve ben bu yüzden evi hiç beğenmiyorum. Uyanıyorum  kuzenime rüyamda seni gördüm yeni bir eve taşınıyordunuz diye anlatıyorum.' Sonra gerçekten uyandım ve kuzenime anlattım. "rüyamda seni gördüm, sonra uyandım sana anlattım" dedim! Anlayacağınız bir rüya görüp iki kere aynı kişiye anlatmış oldum. Birini gerçekte birini rüyada. Allam insanlar böyle mi deliriyor ? Zihnim gerçekle gerçek olmayanı birbirine karıştırmaya mı başladı ? Belki de bunları sadece ben yaşamıyorum. Herkes böyle karmaşık rüyalar görüyor ve bu hiç de ilginç bulunmuyor.
  Hayatımı zorlaştıran hayatıma çok kızıyorum. Bilseniz ne diller döküyorum ama nafile. "bak tekrar gelmiycez bu dünyaya, bırak istediğim gibi yaşıyım, seçimlerimi özgürce yapabileyim, sadece sevdiğim insanlarla görüşüp sevdiğim şeylerle ilgileniyim, önüme engeller koyma, daraltma beni " diyorum, dinletemiyorum. İlla benim seçtiğim hayatı yaşayacaksın diyor. Ağlıyorum, geldiğim yere geri dönmenin bir yolunun olmasını diliyorum. Amaan zaten nerden geldiğimi hatırlamıyorum ki diye düşünüp vazgeçiyorum. Film izleyip iç geçiriyorum. "herkes gider mi" diye soruyor cem adrian,  "mutlaka gider" diyorum. "arkalarından birlikte el sallayabileceğin birileri varsa dert etme ama yalnızsan daha da dert etme." Şaşırmıyor. "Anne, sen babamı değil beni cezalandırıyorsun" diye bağırmak istiyorum, sürekli şikayet eden tarafımdan korkup susuyorum. Bir hışımla yerimden doğrulup, yüzüme o iğrenç gülümsememi takınıyorum.Sebastiyan paltomu getir, ben gidiyorum!