ne dedim ben

Okullar tatile girdi ve bizim ev hiç olmadığı kadar misafirle doldu. İki haftalığına geniş bir aile olduk. Günlerce yalnız uyuyamadım, kitap okuyamadım, resim yapamadım, ders çalışamadım, bloğa yazı yazamadım. Ama tiyatroya gittim, kartopu oynadım, film seyrettim, hasta oldum iyileştim, anıtkabirde Atatürk'ü özledim, harika yemekler yedim ve galiba biraz kilo aldım :(  Televizyon izlemekten beynim kanser oldu. Görmek istediğim kişileri göremedim özledim. Bi göriyim sevgimi fışkırtıcam üzerlerine. Yalnız kalmaya ihtiyaç duysam da güzel bir iki hafta geçirdim. Gerçi ders çalışamamam fazlasıyla sıktı beni. Olsun. Önümde bir sürü günüm varmış takvime baktım öyle söyledi. Hem bugün ders çalışmaya başladım bile. İktisat başlangıç için pek uygun görünmese de, evet itiraf ediyorum ( özellikle kendime ) : sevicem ben bu dersi. Anladıkça seviliyormuş, seviniliyormuş. Her şeyi değil ama. Mesela mısır yaptığım tencereyi neden yaktığımı anladım hiç de sevinmedim. Hala dibindeki o kara lekeleri çıkartamadım. Bugün çok sigara içtim. Tüm gün odama giren tek kişi olmayı kutladım. Elektrikli seyyar kaloriferime minnettarım, beni hiç üşütmedi. Ha bide sonunda odama halı serdim oda eve benzedi.Şu an üçüncü kez kendime sinirlenme, sakin ol, her şey yolunda diyorum. Hem yazıyorum hem diyorum. İlk ikisinin nedenini biliyordum ama şimdikini bilmiyorum. Yatmadan çalıştıklarımı tekrar edicem dedim. Bir daha kendime söz vermiycem.