mavi

aklın peşinden giderim sonsuza kadar.mahremimi açarım ona.sarılır ağlarım.ayaklarımı öperken çocuk olurum.kokusunu ararım yastığımda.kahkahalarını bulaştırırım üzerime zor günde yanımda olsun diye..gözlerinden öperim.anlatsın isterim her şeyi.bütün sorularımı sorarım ona.savunmasızlığımı teslim eder el sallarım arkasından.üzerime alırım.yanında kalırım.elimden tutup götürse nereye diye sormam.herkesin zaafları vardır yani umuyorum yalnız değilim!benim de seni gördüğümde delirmem bundan olsa gerek.bunca yıl nerdeydin? eksik geçen her günüm için yanımda olacağın bir tam gün borcun var bana.cümleye dökemediğim düşüncelerimi senden daha iyi anlayan yok.kimsenin anlayamadığını bir tek sen anlıyorsun.saçmalasam gülüyorsun, güldüğümde duygulanıyorsun.bu yazıyı okuyabilseydin eğer yine seni çok iyi anlayabiliyorum diye geçirirdin içinden biliyorum.huzursun sen,içime çektiğim en temiz şeysin.korkularımı hissettirmeden toplaman ne büyük cömertlik.eksildiğini farkedince anlıyorum.kendimi daha güçlü hissettikçe sana minnettarlığım artıyor.hiç bıkmadan usanmadan beni bana anlatıyorsun.benim bile kendime konduramadığım mükemmellikleri sen hiç tereddütsüz adımın yanına sıralayıveriyorsun.sana inanmak dünyanın en rahatlatıcı duygusu.bu yazıya bana hissettirdiklerini yazmak için başlamamıştım seni anlatmayacaktım çünkü biliyorum ki ne desem hep eksik kalacaktı.ama işte düşüncelerimden akıverdin buraya da.her geçen gün daha güzel olacak dersen susarım.ve işte sesini duyuyor gibiyim..