ne dedim ben

Gözlerimi ne kadar kıssam o kadar sinirli görüneceğimi söylediler. Yola bakarsam midem de bulanmazmış hem. Hep acılı taraflarıyla gelmişler bana, ondanmış çabuk vazgeçmeleri. Barbarlıkmış tek bir şeye inanmak. İnançlarını zenginleştir dediler. "Bütün yalanlarını aynaya bakıp söyle ki seçim yapmaya zamanın olsun." Tanrı bana kendi vasıflarından merhameti bahşetmiş. En kutsal yanım buymuş. Geri kalan her şeyim insanmış. Kaç kez uyarmışlar beni de bir türlü söz dinlememişim. Ne kadar yapılmaması gereken şey varsa yapmışım, gidilmemesi gereken yol varsa gitmişim ve sevilmemesi gereken insan varsa sevmişim. Her şeyi hep abartılı yaşıyormuşum. Son bir senedir ne kadar az hayır demişim. Evet demek çoğu zaman acıya davetiye çıkarmakmış. Hayır dersem daha güçlü hissedermişim kendimi. ( oysa ne gönüllü evetlerim vardı daha söylenecek ) Kaplumbağam öldüğünde öyle çok ağlamışım ki "düpedüz zayıflık bu" dediler. Bir insan bir hayvan için bu kadar üzülürmüymüş, üstelik üzülecek onca şey varken. Koynumu açsam kim bilir kaç sevda çıkarmış içinden. Yazıkmış, günahmış. Tırnaklarımı yemeyi bıraktığım günden beri mutluymuşum aslında ama kör olmasaymış keşke gözlerim. Bir anım bir anımı tutmalıymış. Büyü artık dediler. "Bu kadar çok sevme " diye başlamışlardı ki, kaçtım. Daha fazla duymak istemedim. İnsandım işte nede olsa.