zavallı insancıklar

Bu nasıl bir yüzsüzlüktür hiç anlamıyorum.Meydanı boş bulunca sallamak bedava.Bazen insanlar nasıl da anlaşılmaz oluyor.Yine aynı insanların yanlış anlama kabiliyeti de görülmeye değer.Sen ne dersen de anlattıkların onların işine geldiği gibi.En büyük özellikleri gece rahat uyuyabilmeleri için öyle olmadığın halde seni suçlu ilan edebilecek yüzsüzlükte olmaları.Kimi kandırmaya çalışıyorlar.Korkuları öyle yenilmez ki savunmalarının çoğu kaybetmek üzerine.Kaybetmekten,yenilmekten korktukları için cesaretlerini öldürmüşler.Böyle bir insana değer vermiş olmak kendi değerimi sorgulamama neden oluyor.Yanılmışım demenin verdiği o iğrenç duygudan nefret ediyorum.Her bu defa başka değişlerimin sonunun aynı bitmesi canımı sıkmaya başladı.İnanmak istediğim en önyargısız anımda gafil avlanmaya devam ediyorum.Bu çok farklı demenin keyfine fazla kaptırıyor olmalıyım ki gerçekleri göremiyorum. Aynı sonuca ulaşmadaki yöntemlerimiz  bizi farklı kılıyor belkide.Belkide hepimiz aynıyız.Belkide ben buna inanmak istemiyorum.Bu öyle değil diyebiliyorum.Dürüst olmak suçu hafifletir mi bilmiyorum ama şu andan daha fazla acı vermeyeceğini biliyorum.İstiyorum demek kolayca söylenebilirken istemiyorum demek neden bu kadar zor geliyor anlayamıyorum.Kızgınlığım bu defa sevgimin göstergesi değil.Neyi istemediğimi iyi biliyorum.Seni öyle hiçe sayıyorum ki bu yazıyı bile tek başına sana ithaf ederek yazmıyorum.Öfkemi beslemelerine izin vermemeliyim.Kendi çirkinlikleriyle onları başbaşa bırakıyorum.Hiçbiriniz benim hiçbir şeyim olamazsınız.