12 Mayıs 2013

ancak bir doğum bir ölümü unutturabilir, o da bir süreliğine.

8 yorum:

Unknown dedi ki...

Aynen katılıyorum; kızını kaybeden bir arkadaşıma psikologlar bile çocuk yapmasını önerdi acısı hafiflesin diye.
Nerissa`cım kimse böyle bir şeyle denenmesin demekten başka bir şey söyleyemiyorum. Sevgilerimle:)))

Katun dedi ki...

Doğum başlı başına bir sevinç ama ölüm başlıbaşına bir yok oluş, eşitleyebileceğini sanmıyorum...

Unknown dedi ki...

Asya; her şeyi söylemişsin bile başka söz yok ki, teşekkürler :)

Katun; eşitlenmez tabi ama ilgiyi dağıtır.

Selami Ş. dedi ki...

"Yaşayarak telafi etmeye çalıştığımız bir hatadır doğmuş olmak" gibi bir alıntı anımsadım şimdi bak ; yani ölümün ve doğumun iyiliğini bir sorgulamk gerek.

Elbette, tez-antitez açısından bakınca, telafiyi birbirinde bulan iki iyi/kötü durum ;

Ne için yaşıyoruz ?!?

Saygıyla,

Aylak

Unknown dedi ki...

Ne için yaşadığımı bir bulabilsem sorun kalmıycak ;)

safransarı dedi ki...

Hayatın en ironik doğaçlaması..
ne tuhaf değil mi.

Unknown dedi ki...

hem de ne tuhaf.

Oyumben dedi ki...

Bazen bir doğum hatırlatır ölümü insana.
Ölümü ise sadece ölümün kendisi unutturur.